Vanmorgen was het rond 5 uur nog steeds aan het regenen en alles was zeiknat.
Om 8uur was het eindelijk droog maar je kon de regen grijpen. Ik ben meteen maar in gaan pakken.
9uur zat ik weer op de motor zoals de meeste dagen.
Langzaam begon de lucht op te klaren en net als gister erg warm te worden. Daardoor begonnen er al vroeg in de middag buien op te bouwen. Van die gigantische paddenstoelen overal aan de horizon.
Bij de eerste trapte ik erin, volle bak op m’n kop. Zeiknat. Bij de tweede reed ik het bos in en zocht ik een grote dikke dennenboom. En vanaf dat moment kwam ik erachter dat je vanaf de heuveltoppen al van verre de baan kon voorspellen van de buien om je heen, dat ontaarde soms in een kat en muis spel. Soms betekende dat wachten of heel langzaam rijden. Of soms even gas geven tussen twee buien door. Al met al ben ik de rest van de dag droog door gekomen.
Ik was onderweg naar Ulrika, reed op een mooie gravelweg en spotte een houten bordje naar rechts met ULRIKA erop.
Die bordjes worden s ’winters gebruikt door de snowscooters. Die zijn breder dan mijn motor, dus dat moet makkelijk gaan (dacht ik). s ’zomers blijken de paden vaak breder te zijn dan in de winter en worden ze gebruikt door de boomkap-machines. Dus ik heel dapper dat pad op 🙂 wat een avontuur. Om de haverklap zat ik vast in de modder. Op een gegeven ogenblik zweefde m’n voorwiel in de lucht, zat ik vast met de keienvanger op een steen en was m’n achterwiel aan het spinnen in de modder…grrr, de motor helemaal afladen en een halfuur bezig geweest om los te komen. Maar wel erg leuk allemaal.
Ik zou op de camping van Vetlanda gaan staan, maar toen ik het dorp in reed was het echt retedruk. Blijkt er een of ander jongeren gala te zijn. Dus ook de hele camping stond vol. Door al het gehannes in het bos en het wachten op de buien was het al aardig laat geworden, en met ruim 420 km op de teller echt wel tijd voor een warme hap en een slaapplek. De volgende camping was ruim 40 km verderop, toch maar onderweg gegaan. Nog even tanken en dan vol gas naar de camping…maar Murphy had andere plannen…creditcard erin, tanken, dop dr op, starten en gassen…zwabber zwabber, huh…rij ik nou over een slang heen? Ik achteruit kijken (door de koffers kan ik m’n achterwiel niet zien) nee geen slang te zien. Weer gas….zwabber zwabber hooooh, bijna evenwicht kwijt. KUT, LEKKE BAND??? Ik stap af jahoor, plat tot op de velg.
De mevrouw achter me vraagt of ze kan helpen. Uhm…ja…nee…geen idee eigenlijk, heb nog nooit m’n band geplakt 🙂 Eerst maar eens een plan van aanpak maken, achterwiel moet in ieder geval van de grond af, maar ik heb geen middenbok. Stenen, juist ja, liggen er genoeg.
Nou alles bij elkaar, mevrouw belt haar meneer en die komt wel even langs. Oei, al een biertje op, nou weet je wat, mevrouw haalt meneer wel even op. 🙂 maar meneer had ook nog nooit een motor band vervangen. Meneer blijkt Kimmo te heten en doet aan airbrush z’n site is www.kjartwork.com.
Hij had een emmer water mee (om het gat te vinden 🙂 ) en een compressor. Uit eindelijk heb ik het allemaal zelf gedaan, ging als de brandweer, zonder te schelden. Schouderklopje voor mij 🙂 .
We konden dus weer op weg. Halverwege flitst er een bord voorbij…Voel je je toch nog een beetje dicht bij huis 🙂
De camping waar ik nu ben beland ligt in Hjortsberga, en de eigenaar is Hongaars. Komt op de fiets naar me toe en heeft al een aardige slok op. Slingert heen en weer en praat met een dubbele tong. Of ik de camping niet wil kopen? 🙂 hij gaat namelijk terug naar Hongarije, na 40 jaar is ie de Zweden helemaal zat. Een halfuurtje later zwalkt Igar op de fiets weer terug naar huis, toffe gozer.
Morgen staat Olsby op de planning, daar staan mijn opa en oma met de caravan.
Nou de groeten maar weer.