Gister avond 00:39, ik hoor water, fuck het regent weer. Ik krabbel uit m’n slaapzak en stap van de tafel 😉 jawel, ik lig op de keukentafel, minder koud dan de betonnen grond. Gelukkig het is de kabbelende rivier voor de deur. 3:40 Ik schrik weer wakker, shit ik hoor water. Ohja, de kabbelende rivier, en draai me weer om. Maar helaas, de regen heeft me weer gevonden. 00:39 was het nog schemerig en om 3:40 gewoon hartstikke licht.
Ben blij dat ik gister de tent niet heb opgezet. Dik inpakken dan overleven we het wel weer.
Na een kilometer of 70 door de mist, regen en kou gereden te hebben zou ik een gravelweg rijden van een kilometer of 80. Vol goede moed duik ik het pad op. De weg is erg slecht, veel diepe kuilen. Het zicht is slecht, dichte mist, maar we blijven lachen en alles is leuk 😉
Tot dat….na een kilometer of 30 stopt de weg in een bult sneeuw, verder hebben ze niet schoongemaakt. Oftewel, dezelfde weg weer terug. Ondertussen is m’n helm ook aan de binnenkant nat en zie ik echt geen reet meer. Bar en boos.
Terug op de weg ben ik de eerste de beste Sami eethut ingedoken om warm te worden. Heb een heerlijke rendierenschotel met augurk, aardappelpuree en frambozensaus gegeten.
Een kilometer of 60 verder rij je de Lapse bergen binnen. Kaal, mistig en het waait er altijd hard. Heeeel af en toe heb je van die momenten dat je je iets afvraagt….. 😉 maar we blijven lachen.
Aan de rand van het dorp Inari zie ik, aan de rand van het meer, allemaal hutjes staan en besluit om er een kort dagje van te maken (347km). Heb nog even boodschappen gedaan en geniet nu van een biertje terwijl ik dit stukje aan het typen ben.
Het internet is bar en boos in deze uithoek. Ik kan nergens de ‘WLAN’-piraat uithangen, heb al voor diverse hotelletje onderweg staan posten.Dus staan er nu al 2 updates te wachten tot ze airborne kunnen.
Heb geduld.
Groetjes.
Kijk ik net naar buiten en de zon schijnt gewoon 🙂 even een ommetje maken. De omgeving ziet er toch beter uit met een zonnetje erop.
Is dit de zelfde dag? Yes it is.