Vanmorgen werd ik al om 7 uur de tent uit gebrand, echt verschrikkelijk warm. Sinds lange tijd kon m’n t-shirt uit 🙂 en een beetje bijkleuren.
Toen ik naar de motor keek besefte ik dat ik het nog helemaal niet over de schades heb gehad 🙂 en op zich valt het ook wel mee, maar toch leuk om even over te vertellen (had ook foto’s gemaakt, mooi in het zonnetje, maar kan ze niet meer vinden. Dus deze zijn van ná de nattigheid)
Hij is nu 5 keer ondersteboven gegaan, waarvan 4 keer met mij erop. De eerste keer was in Finland, Savukoski. Wilde de motor een stukje verplaatsen en had niet door dat hij met het voorwiel tegen een steen stond, dus toen ik gas gaf draaide het voorwiel weg en verloor ik m’n evenwicht. Helaas toen ik mijn voet neerzette was daar een gat. 🙂 Klein deukje in de koffer.
Toen in Noorwegen, het sneeuwveldje. Op de hoogvlakte in de verblindende sneeuw kronkelde een zwart gravel pad een berg op, helemaal sneeuw vrij. Dus ik sla links af en kom nog net 5 meter sneeuw tegen. Ach, dat gaat makkelijk :-).
Niet dus, ik zak meteen weg in de sneeuw en de band vind geen grip meer. Snel de voet aan de grond, maar ook die zakt natuurlijk weg. *PLOF*. letterlijk ondersteboven, de wielen lagen hoger dan de koffers. Daar sta je dan, in ‘the middle of nowhere’ en krijg de motor met geen mogelijkheid recht op omdat ook ik steeds verder de sneeuw in zak. Was al begonnen met het afladen van de koffers toen er achter een heuveltje een Noor aan kwam lopen 🙂 die had daar zijn caravan staan. Samen hebben we nog aardig moeten sjouwen om de motor weer op het ‘droge’ te krijgen. Deze keer geen schade, sneeuw valt zacht.
Tanken in Harstad, die had ik al wel verteld. Geen idee hoe het gebeurde 🙂 toen ik terug kwam lag ie ineens tegen de pomp. Wat krassen op de handbeschermer en op de koffer.
Noorwegen, net na de lofoten. Toen ik de tent op wilde gaan zetten maakte ik een te korte draai op een te drassige ondergrond, voorwiel bleef steken en ik was te moe om hem te houden. Schade, wat krassen op de koffer.
De laatste was eergister op een gravelweg, wilde ik keren om voor jullie een mooi filmpje te maken toen bleek dat de weg niet breed genoeg was om te keren 🙂 zakte van het zachte talud en probeerde te corrigeren met gas…mislukt. Een gebroken handbeschermer, wat krassen op de valbeugels en uiteraard hadden de koffers het weer zwaar te verduren.
Dus al met al, een goeie investering geweest die valbeugels en handbescherming.
En natuurlijk mijn vriend de fazant 🙂 dat is misschien nog wel de grootste schade. De knipperlicht unit is namelijk uit de kuip gebroken, alles bevestigingspunten zijn kapot. dat word dus, of een nieuwe kuip of improviseren.
Helaas, bleek vandaag de gravel wat moeilijker te vinden dan voorheen. De witte weggetjes op de kaart blijken in het zuiden allemaal te zijn geasfalteerd, en de bruine kronkellijntjes (hele smalle bosweggetjes) zijn er helemaal niet meer. Gelukkig als je echt goed zoekt kom je ze nog wel tegen. 🙂
Kwam onderweg ook nog een stoeltjes lift voor zwarte pieten tegen, daar vervoerde ze de kolen mee.
Heb mijn motor vorig jaar september gekocht, toen stond er net geen 22000 km op de teller. Vanmiddag kwam deze mijlpaal ineens in beeld 🙂 was hem bijna voorbij gereden.
Rond een uur of half 2, tijdens de lunch, begonnen de buien zich op te bouwen. Geweldig gezicht zo boven de groene vlaktes. En voor het eerst heb ik het geluk aan mijn zijde, op 3 spetters na ben ik tussen alle hoosbuien door ge-freewheeled. (maar toen wist ik nog niet, wat ik nu wel weet 🙂 )
Rond half 4 was het klaar met de pret, en heb ik de tent droog op kunnen zetten aan een meer in Bölnorp, net boven Linköping. De lucht bleef dreigen aan de horizon. Nog even naar de ICA (supermarkt) en dan snel de tent opzoeken. Dat liep iets anders.
Op de gravel pistes merkte ik al dat als ik rechtdoor ging geen grip meer had achter (gek hè, als je al vanaf Noorwegen een nieuwe band wil hebben) maar als je de juiste hoek had in de bocht was er geen probleem meer want daar zat gewoon het profiel. Ook op het asfalt heb ik geen problemen ondervonden, zelfs niet al het nat is. Maar, als het canvas door je rubber heen komt is het ECHT tijd om een nieuwe band te zoeken. Dus ik door rijden naar Linköping, en bij een Triumph dealer een band gehaald. Meteen erop gezet, super service.
Toen ik terug reed kreeg ik de volle laag 🙂 de bui die op aan het bouwen was explodeerde met een donderend geweld. Onweer, regen, wind en hagel. En het allerleukste was, ik reed hem eerst tegemoet, toen er midden in en aan het eind van het meer moest ik 180graden draaien om aan de andere kan te komen, en dus reed ik met de bui mee. Heb 2x zo lang kunnen genieten. Alles nog even zeiknat geregend. Gelukkig stond de tent al.
Op de camping nog even snel een foto gemaakt van de wegtrekkende bui. De bliksem is in de buurt ingeslagen en er is geen stroom op de camping. 🙂 en het is een hele moderne camping met, elektrische sloten, elektrische douches, elektrische slagboom (waar ik gewoon omheen kan) elektrische kookplaten uhm….verlichting uiteraard. Dus al die tjappies in hun caravans lopen te mopperen 🙂 .
Nou, terwijl de regen zachtjes tegen het tentzeil tikt zeg ik…”de groeten”.
