Nico

Vanmorgen werd ik al om 7 uur de tent uit gebrand, echt verschrikkelijk warm. Sinds lange tijd kon m’n t-shirt uit 🙂 en een beetje bijkleuren.

Toen ik naar de motor keek besefte ik dat ik het nog helemaal niet over de schades heb gehad 🙂 en op zich valt het ook wel mee, maar toch leuk om even over te vertellen (had ook foto’s gemaakt, mooi in het zonnetje, maar kan ze niet meer vinden. Dus deze zijn van ná de nattigheid)

Hij is nu 5 keer ondersteboven gegaan, waarvan 4 keer met mij erop. De eerste keer was in Finland, Savukoski. Wilde de motor een stukje verplaatsen en had niet door dat hij met het voorwiel tegen een steen stond, dus toen ik gas gaf draaide het voorwiel weg en verloor ik m’n evenwicht. Helaas toen ik mijn voet neerzette was daar een gat. 🙂 Klein deukje in de koffer.

Toen in Noorwegen, het sneeuwveldje. Op de hoogvlakte in de verblindende sneeuw kronkelde een zwart gravel pad een berg op, helemaal sneeuw vrij. Dus ik sla links af en kom nog net 5 meter sneeuw tegen. Ach, dat gaat makkelijk :-).

Niet dus, ik zak meteen weg in de sneeuw en de band vind geen grip meer. Snel de voet aan de grond, maar ook die zakt natuurlijk weg. *PLOF*. letterlijk ondersteboven, de wielen lagen hoger dan de koffers. Daar sta je dan, in ‘the middle of nowhere’ en krijg de motor met geen mogelijkheid recht op omdat ook ik steeds verder de sneeuw in zak. Was al begonnen met het afladen van de koffers toen er achter een heuveltje een Noor aan kwam lopen 🙂 die had daar zijn caravan staan. Samen hebben we nog aardig moeten sjouwen om de motor weer op het ‘droge’ te krijgen. Deze keer geen schade, sneeuw valt zacht.

Tanken in Harstad, die had ik al wel verteld. Geen idee hoe het gebeurde 🙂 toen ik terug kwam lag ie ineens tegen de pomp. Wat krassen op de handbeschermer en op de koffer.

Noorwegen, net na de lofoten. Toen ik de tent op wilde gaan zetten maakte ik een te korte draai op een te drassige ondergrond, voorwiel bleef steken en ik was te moe om hem te houden. Schade, wat krassen op de koffer.

De laatste was eergister op een gravelweg, wilde ik keren om voor jullie een mooi filmpje te maken toen bleek dat de weg niet breed genoeg was om te keren 🙂 zakte van het zachte talud en probeerde te corrigeren met gas…mislukt. Een gebroken handbeschermer, wat krassen op de valbeugels en uiteraard hadden de koffers het weer zwaar te verduren.

Dus al met al, een goeie investering geweest die valbeugels en handbescherming.

En natuurlijk mijn vriend de fazant 🙂 dat is misschien nog wel de grootste schade. De knipperlicht unit is namelijk uit de kuip gebroken, alles bevestigingspunten zijn kapot. dat word dus, of een nieuwe kuip of improviseren.

Helaas, bleek vandaag de gravel wat moeilijker te vinden dan voorheen. De witte weggetjes op de kaart blijken in het zuiden allemaal te zijn geasfalteerd, en de bruine kronkellijntjes (hele smalle bosweggetjes) zijn er helemaal niet meer. Gelukkig als je echt goed zoekt kom je ze nog wel tegen. 🙂

Kwam onderweg ook nog een stoeltjes lift voor zwarte pieten tegen, daar vervoerde ze de kolen mee.

Heb mijn motor vorig jaar september gekocht, toen stond er net geen 22000 km op de teller. Vanmiddag kwam deze mijlpaal ineens in beeld 🙂 was hem bijna voorbij gereden.

Rond een uur of half 2, tijdens de lunch, begonnen de buien zich op te bouwen. Geweldig gezicht zo boven de groene vlaktes. En voor het eerst heb ik het geluk aan mijn zijde, op 3 spetters na ben ik tussen alle hoosbuien door ge-freewheeled. (maar toen wist ik nog niet, wat ik nu wel weet 🙂 )

Rond half 4 was het klaar met de pret, en heb ik de tent droog op kunnen zetten aan een meer in Bölnorp, net boven Linköping. De lucht bleef dreigen aan de horizon. Nog even naar de ICA (supermarkt) en dan snel de tent opzoeken. Dat liep iets anders.

Op de gravel pistes merkte ik al dat als ik rechtdoor ging geen grip meer had achter (gek hè, als je al vanaf Noorwegen een nieuwe band wil hebben) maar als je de juiste hoek had in de bocht was er geen probleem meer want daar zat gewoon het profiel. Ook op het asfalt heb ik geen problemen ondervonden, zelfs niet al het nat is. Maar, als het canvas door je rubber heen komt is het ECHT tijd om een nieuwe band te zoeken. Dus ik door rijden naar Linköping, en bij een Triumph dealer een band gehaald. Meteen erop gezet, super service.

Toen ik terug reed kreeg ik de volle laag 🙂 de bui die op aan het bouwen was explodeerde met een donderend geweld. Onweer, regen, wind en hagel. En het allerleukste was, ik reed hem eerst tegemoet, toen er midden in en aan het eind van het meer moest ik 180graden draaien om aan de andere kan te komen, en dus reed ik met de bui mee. Heb 2x zo lang kunnen genieten. Alles nog even zeiknat geregend. Gelukkig stond de tent al.

Op de camping nog even snel een foto gemaakt van de wegtrekkende bui. De bliksem is in de buurt ingeslagen en er is geen stroom op de camping. 🙂 en het is een hele moderne camping met, elektrische sloten, elektrische douches, elektrische slagboom (waar ik gewoon omheen kan) elektrische kookplaten uhm….verlichting uiteraard. Dus al die tjappies in hun caravans lopen te mopperen 🙂 .

Nou, terwijl de regen zachtjes tegen het tentzeil tikt zeg ik…”de groeten”.

Ik ging gisteravond met dit beeld slapen;

‘Rits’……hey, waar is de wereld gebleven?? Mist tot aan de voordeur. (met mn stomme kop dan weer geen foto van gemaakt)

Gelukkig ook vanmorgen geen eigenaar te bekennen, gratis overnachting 🙂 altijd mooi meegenomen.

De mist trok al gauw op en de zon begint te branden.

Vandaag geen een keer verkeerd gereden of een zandweggetje gemist.

Het begint voor jullie vast ook saai te worden, telkens de zelfde foto’s. Maarjah, dat is het landschap waar ik door rij. Gravel, bomen en af en toe een weiland. Doe je niets aan. Waarschijnlijk is het, als je er met de motor erdoorheen banjert toch wel een stuk leuker dan van achter een schermpje.

En dan zit je in je eentje op die motor te grappen en te grollen over de dingen die je tegenkomt. Je doet wat typetjes (ja je word langzaam gek alleen) er speelt een cabaret bandje af in je hoofd, en dan krijg je dit beeld voorgeschoteld.

Mooi stadje trouwens

Sta nu op een kleine camping hoog boven een meer. Heb een privé picknick tafel tot m’n beschikking en het uitzicht is weer ‘sehr schon’.

Ik probeerde wat filmpjes te uploaden, maar t internet is verdomd traag.

de groeten.

(toch een filmpje gelukt 🙂 . tja, als je alleen bent is het moeilijk jezelf filmen, zo kom ik dus aan m’n kilometers 🙂 er is dus nog niets geknipt of geplakt).

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=dDrD_iAtBI8?vq=hd1080&rel=0]

Het heeft vannacht de hele nacht geregend, en ook vanmorgen ging het rustig door.

Dat was voor mij de letterlijke druppel, schijt aan de Fjorden ik ga ervandoor. Onderweg keiharde regen, wind en wolken zo laag dat ze net boven m’n helm hangen. Heb m’n vizier wel 10x behandeld met ‘anti-fog’.

In Mo i Rana heb ik bij een pompstation even de laatste 4 dagen geüpload (in de regen uiteraard). Alles waterdicht in de koffers gepakt, daarom zijn er van vandaag ook maar bar weinig foto’s.

500km regen, toen de grens over naar Zweden. Hoe verder ik naar het Zuiden kwam hoe dunner de bewolking werd en uiteindelijk kreeg ik zelfs wat zonneschijn. Tijdens de laatste 100 km over gravelwegen snapte ik weer waar ik het voor deed. Heerlijk, ondanks dat alles aardig nat en koud was.

Even buiten Stromsund kom ik een bord tegen, big river camp 5km rechts af . Ach ja, laten we weer eens een gokje wagen. En zowaar, ik heb gewonnen. De eigenaar kwam me achterna omdat hij me door het dorpje zag rijden en de boel uiteraard nog gesloten was. Met een dikke korting zit ik nu in dit ‘paleisje’.

Hier ga ik wel lekker slapen denk ik. tot en met woensdag schijnt het mooie weer langzaam af te zakken naar het zuiden, net als ik 🙂  laten we hopen dat we vriendjes worden en samen reizen.

Groetjes

(Lang zal ie leven,

lang zal ie leven

lang zal ie leven in de gloria, in de gloria, in de glooooriiiaaaa.

Juist ja, m’n ‘kleine’ broertje is jarig vandaag. Vanharte.)

Gisteravond laat kwamen er 3 KTM’s de camping op ronken. Onderweg naar de Noordkaap 😉 gloedje nieuwe banden eronder, netjes opgepoetst vers van de boot. 200km rijden vanuit Oslo. Een volg auto met mevrouw er in voor de nodige ondersteuning. En op zo’n super mooie dag slapen in een hut. Wat een avontuur 😉 haha.

Maargoed, de motoren zagen er wel super uit.

Ook vanmorgen was het heerlijk weer, voor het eerst zonder onderkleding gestart en kon gelijk vanaf de camping de dirt in. Lange, ‘dusty’ , slingerende gravel tussen de meren door, in één woord; ge-wel-dig.

Tussen de middag heb ik een uurtje of 2, aan een meer, op een rots liggen bakken 🙂 terwijl m’n worstjes boven het vuur gaar hingen te ‘smoken’. Smullen 🙂 .

Tijdens het afrekenen bij een pompstationnetje zag ik vanuit m’n ooghoeken iets glinsteren, wow, a piece of gold 🙂 was alweer vergeten dat ik die nog niet geprobeerd had. Damn wat lekker, zeker op zo’n heerlijke dag als vandaag.

Sta aan een meertje, op een zo goed als verlaten camping, en er is geen eigenaar te bekennen.

En nu, na een heerlijke pan soep met brood, lig ik te genieten van het uitzicht.

my view…

The view’s view…

Dat was hem voor vandaag.

De groeten

Wat een nacht in m’n paleisje. Heerlijk geslapen, voor het eerst kon ik het helemaal donker maken 🙂 en dat werkte 11uur pas wakker.

Douchen, ontbijten en de weg op. ongeveer 350 km gereden waarvan toch ruim 200km gravel. Droge stoffige gravel.

Smalle slingerende wegen, brede lange rechte wegen en alles er tussen in.

Tussen de middag nog even boodschappen gedaan in Östersund, en onderweg heerlijke knakworsten gemaakt 🙂 met mayo en ketchup (had een paar zakjes meegepikt uit een Noors restaurantje 🙂 )

En toen kwam ik dit tegen 🙂 rovers zijn ook helemaal niet gemaakt voor dit soort ongein. Hij lag echt verschrikkelijk in de prak.

Ik sta nu op een camping in Sveg, en het is misschien wel het minst mooie plekje van de vakantie tot nu toe. Maar goed, ik kán in ieder geval weer kamperen 🙂 want het is aardig weer.

De groeten.